Reisverslag van Ellen en May

Inmiddels al weer een jaar geleden.
Onze reis naar Kumi - Uganda –

1 november 2019

Ellen:

Hoe het begon:
Drie verpleegkundigen, Dorie, Marian en Anita, verzorgden al sinds 2012 voorlichtingen in het Kumi District in samenwerking met Stichting Kumi Hospital Uganda.
Daar zij op zoek waren naar uitbreiding, met als doel het project te kunnen voortzetten in de toekomst, sloten May, Mandy en ik ons aan. Hun drijfveren en enthousiasme over het project spraken ons meteen aan! In 2017 vertrok ik voor de eerste keer naar Kumi, samen met Dorie. Nu ga ik samen met May.
Naast de samenwerking met Steffie, staat de samenwerking met de verpleegkundigen en social workers van het Kumi Hospital natuurlijk centraal. De voorlichting dient immers afgestemd te zijn op de vragen en behoeften van de verpleegkundigen en bewoners van Kumi.
“Nurse“ Rose van Kumi Hospital vervult hierin een belangrijke rol. Zij is de spil in onze samenwerking. Met haar maken we afspraken, stemmen we af en zo krijgt onze presentatie “How to keep your children healthy” langzaam vorm.

Het is zover. In alle vroegte vertrekken, May en ik, naar Entebbe.
We hebben er lange tijd naar toe geleefd en eindelijk staan we dan met onze bagage op Düsseldorf Airport!

May:
Onze vlucht  verloopt prima en na een overnachtings-stop in Entebbe, vervolgen we onze reis per auto naar Kumi. Dit blijkt een prachtige tocht. Wat een bedrijvigheid! Allerlei taferelen spelen zich af; verkoop van waren, kleurrijk geklede mensen, lachende en spelende kinderen ….. te veel om op te noemen. We kijken onze ogen uit. Ik geniet intens van de film die aan ons voorbij trekt…..
Het is inmiddels donker als we na 2 dagen reizen aankomen bij Ann’s Guesthouse. Ons verblijf voor de komende weken.

Na ons eerste ontbijtje lopen we naar het Kumi Hospital om alvast op verkenning te gaan. Het is zondagmorgen en erg rustig. Naast familie, die zorgt en kookt voor de zieken, is er amper personeel aanwezig. De groene operatieschorten wapperen aan de waslijn. Het  terrein bevat vele kleine, eenvoudige gebouwen. Vroeger was het een lepra ziekenhuis. Dit verklaart de afgelegen ligging. Iedereen lacht ons toe en groet ons: ‘Yoga”. We voelen ons meteen heel welkom: “Yoganoi”!

Ellen:
Op maandagochtend ontmoeten we onze collega Rose. Zij heeft al een programma voor ons gemaakt. Dit bestaat uit het geven van voorlichtingen - in verschillende districten -, home-visits én follow-ups. Laatstgenoemde betekent dat we kinderen in gezinnen gaan opzoeken die eerder in het ziekenhuis hebben gelegen en nu thuis gevolgd worden. We zijn erg blij met dit gevarieerde programma. Een mooie nieuwe uitdaging ligt voor ons! Laat maar komen; we hebben er zin in!

Er volgen heel indrukwekkende weken. De gezinnen die we bezoeken zijn heel arm en hebben veel problemen door de handicaps en ziekten van hun kinderen. Hier regel je niet even allerlei aanpassingen, hulpmiddelen e.d. ter ondersteuning. Onvoorstelbaar onder welke omstandigheden ze dit leven het hoofd moeten bieden. Hier komen dan ook alle gedoneerde geiten, matrassen, dekens, aangepaste stoeltjes en rolstoelen erg goed van pas. Ze maken écht het verschil!
Het is prachtig om te zien dat, ook al ontbreekt het veel gezinnen aan alles, ze vaak zo veel kracht en vrolijkheid uitstralen. De mensen ontvangen ons met open armen en heel veel warmte. Dit laat maar eens al te goed zien dat geluk niet alleen samenhangt met bezittingen.

May:
Het meest bijzondere is voor mij toch wel de samenwerking met de verpleegkundigen en chauffeur ter plekke. Dat je je meteen een team kunt voelen, zonder elkaar ooit ontmoet te hebben. Zo bijzonder! De dag starten (op een Afrikaans tijdstip; tussen 9.30 en 13.00 uur) met een jeep door de meest afgelegen gebieden. De laadbak vol met ingrediënten om pap te maken, een kookpot en voorlichtingsmateriaal. Even langs de markt om chapati’s, fruit en water in te slaan. Vervolgens de mobilisers oppikken die een plekje zoeken tussen onze spullen in de laadbak. En dan uiteindelijk overweldigd worden door de honderden mensen die klaar zitten om onze voorlichting bij te wonen. Waar komen ze in godsnaam allemaal vandaan? We bevinden ons in the middle of nowhere?! De mobilisers hebben hun werk gedaan, geweldig!!

De banner hangen we in een immense boom en iedereen neemt een plekje in de schaduw er onder. De voorlichtingen gaan ons goed af en de mensen zijn muisstil, geduldig en er wordt voor ons gezongen. Ongelooflijk. Ook al is Engels hun officiële taal, toch vertalen Rose, Margret of Grace, onze boodschap in het Ateso, het plaatselijk dialect. Zo bereiken we iedereen!
Onze hoofdthema’s zijn gezonde voeding, hygiëne en familie planning. Dit laatste thema neemt Grace voor haar rekening. Ze showt alle voorbehoedsmiddelen, die overigens gratis zijn voor de inwoners van Uganda. Dit geldt overigens ook voor medicijnen tegen malaria en AIDS.

Na de voorlichting volgt een demonstratie hoe je gezonde pap kunt maken van schoon water, verschillende graansoorten, melk en eieren. Ouders helpen mee om een vuur te maken en de grote ketel wordt op een kampvuur geplaatst. De zelf meegebrachte bekers en kannen worden gevuld.

Ellen:
En ja……ze kunnen onze hulp wel gebruiken als blijkt dat hierna de hele school leegloopt……nogmaals honderden  kinderen komen toelopen.  We moeten van hen allen de armpjes opmeten. Een consultatiebureau, maar dan anders! De kinderen met ondervoeding worden met rode stift gemarkeerd. En door Rose, samen met hun ouders, onder haar hoede genomen. Indien nodig ontvangen ze een verwijskaart voor het Kumi Hospital.
Helaas blijkt het aantal bananen en sinaasappelen, voor deze grote groep kinderen, absoluut niet toereikend. Niemand ligt er wakker van, maar wij zijn er van onder de indruk…..

Zo zijn we ook onder de indruk van de verpleegkundigen en social workers, die zoveel goed werk verrichten. Door ondersteuning van de mensen en hun in hun kracht te zetten, door bijvoorbeeld een zwangere geit te schenken voor hun inspanningen. Een geit om langzaam iets op te kunnen bouwen. Een zwangere geit krijgt jongen en deze kunnen ze bijvoorbeeld verkopen of ruilen voor een kalfje. Hiermee kunnen ze in kleine stapjes een betere toekomst opbouwen. 

Het is een geweldig team waarmee we samen werken. We krijgen er veel energie van en merken dat we de hele dag met een grote glimlach rondlopen. Het is fijn om hier onderdeel van te mogen zijn. Dat we samen mogen werken met deze mooie mensen. Dus voor ons was het een fantastische, indrukwekkende en ontroerende reis. Een reis rondom een heel mooi project!

May:
Hier sluit ik me volledig bij aan. Het was in één woord fantastisch! Ook ík ga zeker terug!!

We zijn ook onze familie, vrienden  en collega’s, die ons hebben gesteund door o.a. een geit, een matras of een deken te doneren via Stichting Kumi Hospital Uganda, dankbaar. Want doordat we  deze geiten en matrassen daadwerkelijk op de markt kochten, in onze laadbak meenamen en naar de gezinnen brachten, zagen we met eigen ogen dat ze goed terecht kwamen.

Een hele belevenis op zich!

Ellen Faessen en May Janssen
Verpleegkundigen Infectieziektenbestrijding bij de GGD

Het corona virus heeft helaas ook invloed op de voortgang van ons project. Onze collega’s Dorie en Anita zouden deze maand vertrekken. Maar helaas is deze reis voorlopig uitgesteld.

We hopen van harte dat we in 2021, als we het virus onder controle hebben, weer af kunnen reizen naar het mooie Uganda om aan de slag te gaan met Rose en de rest van het team.